سرمایه گذاری فعال در مقابل منفعل

Active vs Passive Investing یک بحث دیرینه در جامعه سرمایه گذاری است ، با این سوال که آیا بازده از مدیریت فعال ساختار هزینه بالاتری را توجیه می کند.

فهرست مطالب

تعریف سرمایه گذاری فعال

با وزن استراتژیک سبد سهام بیشتر به سمت سهام فردی (یا صنایع/بخش ها) - ضمن مدیریت ریسک - یک مدیر فعال به دنبال بهتر از بازار گسترده تر است.

سرمایه گذاری فعال مدیریت یک نمونه کارها با رویکرد "دست و پا" با نظارت مداوم (و تنظیم دارایی های نمونه کارها) توسط متخصصان سرمایه گذاری است.

هدف توسط صندوق متفاوت است ، با این حال ، دو هدف اصلی عبارتند از:

1. "ضرب و شتم بازار" - یعنی بازده درآمد بالاتر از میانگین بازده بازار سهام (S& P 500)
2. بازده مستقل از بازار-یعنی کاهش نوسانات و بازده پایدار بدون در نظر گرفتن شرایط بازار

دومی نماینده بیشتری از هدف اصلی صندوق های پرچین است ، در حالی که اولی عینی است که بسیاری از وجوه در زمان های اخیر به آن گرایش یافته است.

طرفداران مدیریت فعال تحت این عقیده هستند که یک نمونه کارها می تواند از شاخص های معیار بازار بهتر عمل کند:

• رفتن به "طولانی" در سهام کم ارزش (به عنوان مثال سهام که از روند بازار بهره مند می شوند)
• "کوتاه" در مورد سهام بیش از حد (به عنوان مثال سهام با چشم انداز منفی)

مدیران فعال سعی می کنند از طریق تجزیه و تحلیل دقیق از بازار (یا در حال حاضر بیش از حد به فروش کوتاه) از بازار (یا در حال حاضر بیش از حد به فروش کوتاه) بهتر عمل کنند:

• صورتهای مالی و پرونده های عمومی (یعنی تجزیه و تحلیل اساسی)
• تماسهای درآمد
• استراتژی های رشد شرکت ها
• توسعه روند بازار (کوتاه مدت و بلند مدت)
• شرایط اقتصادی اقتصادی
• احساسات سرمایه گذار غالب (ارزش ذاتی در مقابل قیمت معاملات فعلی)

نمونه هایی از وجوه مدیریت شده فعال عبارتند از:

تعریف سرمایه گذاری منفعل

برعکس ، سرمایه گذاری منفعل (یعنی "نمایه سازی") بازده کلی بازار را با این فرض ضبط می کند که بهتر از بازار به طور مداوم در طولانی مدت بیهوده است.

به عبارت دیگر ، بیشتر کسانی که سرمایه گذاری منفعل را انتخاب می کنند معتقدند که فرضیه بازار کارآمد (EMH) تا حدی صادق است.

دو گزینه مشترک در دسترس برای سرمایه گذاران خرده فروشی و نهادی عبارتند از:

سرمایه گذاران منفعل ، نسبت به سرمایه گذاران فعال ، تمایل دارند که یک افق سرمایه گذاری طولانی مدت داشته باشند و با این فرض که بازار سهام با گذشت زمان بالا می رود ، فعالیت می کنند.

بنابراین ، رکود در اقتصاد و/یا نوسانات به عنوان یک جنبه موقتی و لازم از بازارها (یا فرصتی بالقوه برای کاهش قیمت خرید - یعنی "میانگین هزینه دلار") مشاهده می شود.

علاوه بر راحتی کلی استراتژی های سرمایه گذاری منفعل ، آنها همچنین مقرون به صرفه تر هستند ، به خصوص در مقیاس (یعنی اقتصاد مقیاس).

سرمایه گذاری فعال در مقابل منفعل

طرفداران هر دو سرمایه گذاری فعال و غیرفعال استدلال های معتبری برای هر رویکرد (یا در برابر) دارند.

هر رویکرد دارای شایستگی های خاص و اشکال ذاتی است که یک سرمایه گذار باید در نظر بگیرد.

هیچ پاسخ صحیحی در مورد کدام استراتژی "بهتر" وجود ندارد ، زیرا بسیار ذهنی و وابسته به اهداف منحصر به فرد خاص برای هر سرمایه گذار است.

سرمایه گذاری فعال سرمایه بیشتری را نسبت به سهام و صنایع خاص ایجاد می کند ، در حالی که سرمایه گذاری در این فهرست تلاش می کند تا عملکرد یک معیار اساسی را مطابقت دهد.

با وجود فنی تر و نیاز به تخصص بیشتر ، سرمایه گذاری فعال اغلب حتی با بیشترین تجزیه و تحلیل اساسی برای تهیه نسخه پشتیبان از یک پایان نامه سرمایه گذاری خاص ، اشتباه می کند.

علاوه بر این ، اگر صندوق از استراتژی های ریسک پذیر استفاده کند - به عنوان مثالفروش کوتاه ، استفاده از اهرم یا گزینه های معاملاتی - پس نادرست بودن می تواند به راحتی بازده سالانه را از بین ببرد و باعث شود که صندوق کم کار شود.

عملکرد تاریخی سرمایه گذاری فعال در مقابل منفعل

پیش بینی اینکه کدام یک "برنده" و "بازنده" باشد ، به طور فزاینده ای چالش برانگیز شده است ، تا حدودی به دلیل عواملی مانند:

• طولانی ترین بازار گاو نر ایالات متحده آمریکا در آن حضور داشته است ، که پس از بهبودی از رکود بزرگ در سال 2008 آغاز شد.
• افزایش مقدار اطلاعات موجود در بازار ، به ویژه برای سهام با حجم تجارت بالا و نقدینگی.
• مقدار بیشتری از سرمایه در صنعت مدیریت فعال (به عنوان مثال صندوق های تامینی) ، و پیدا کردن اوراق بهادار کم ارزش/گران قیمت رقابتی تر است.

صندوق های پرچین در ابتدا به معنای بهتر از بازار نبودند بلکه برای تولید بازده پایین به طور مداوم بدون در نظر گرفتن اینکه اقتصاد در حال گسترش است یا پیمانکاری است (و می تواند در دوره های عدم اطمینان به طور قابل توجهی سرمایه گذاری و سود کند).

بسته شدن صندوق های محافظت کننده بی شماری که مواضع را نقدینگی می کند و سرمایه گذار سرمایه گذار را پس از سالها کم کاری بازگرداند ، مشکل ضرب و شتم بازار را در دراز مدت تأیید می کند.

از لحاظ تاریخی، سرمایه‌گذاری غیرفعال از استراتژی‌های سرمایه‌گذاری فعال بهتر عمل کرده است - اما برای تکرار، این واقعیت که بازار سهام ایالات متحده بیش از یک دهه در روند صعودی بوده است، این مقایسه را مغرضانه نشان می‌دهد.

شرط بندی وارن بافت در مقابل صندوق سرمایه گذاری

در سال 2007، وارن بافت یک شرط عمومی برای یک دهه گذاشت که استراتژی‌های مدیریت فعال، بازده سرمایه‌گذاری غیرفعال را کاهش می‌دهد.

این شرط توسط تد سیدس از Protégé Partners، به اصطلاح "صندوق وجوه" (یعنی سبدی از صندوق های تامینی) پذیرفته شد.

تفسیر وارن بافت در مورد شرط بندی صندوق سرمایه گذاری (منبع: نامه برکشایر هاتاوی 2016)

صندوق شاخص S& P 500 طی 9 سال آینده، 7. 1 درصد سود سالانه را به همراه داشت و میانگین بازدهی 2. 2 درصدی صندوق های انتخاب شده توسط Protégé Partners را پشت سر گذاشت.

توجه: شرط ده ساله زودتر توسط سیدس قطع شد و اظهار داشت که «به هر حال بازی به پایان رسیده است. من باختم".

هدف از این شرط‌بندی به انتقاد بافت از کارمزدهای بالا (یعنی «2 و 20») توسط صندوق‌های تامینی زمانی که داده‌های تاریخی با توانایی آن‌ها در عملکرد بهتر از بازار تناقض دارد، نسبت داد.

خلاصه مزایا و معایب مدیریت فعال و سرمایه گذاری غیرفعال

برای خلاصه کردن بحث پیرامون سرمایه گذاری فعال در مقابل سرمایه گذاری غیرفعال و ملاحظات مختلف:

• سرمایه‌گذاری فعال انعطاف‌پذیری را برای سرمایه‌گذاری در آنچه به آن اعتقاد دارید، فراهم می‌کند، که اگر درست باشد، سودآور خواهد بود، به خصوص با شرط‌بندی مخالف.
• سرمایه‌گذاری غیرفعال نیاز به «درست بودن» در مورد پیش‌بینی‌های بازار را از بین می‌برد و هزینه‌های بسیار کمتری نسبت به سرمایه‌گذاری فعال دارد، زیرا به منابع کمتری (مانند ابزارها، افراد حرفه‌ای) نیاز است.
• سرمایه‌گذاری فعال سوداگرانه است و در صورت درستی می‌تواند سودهای بزرگی را به همراه داشته باشد، اما در صورت اشتباه می‌تواند باعث ضررهای قابل توجهی نیز برای صندوق شود.
• سرمایه‌گذاری‌های غیرفعال به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که دارایی‌های بلندمدتی باشند که یک شاخص خاص (مانند بازار سهام، اوراق قرضه، کالاها) را دنبال می‌کنند.

دریافت گواهینامه بازارهای سهام (EMC © )

این برنامه صدور گواهینامه خودگام، کارآموزان را با مهارت هایی که برای موفقیت به عنوان معامله گر بازارهای سهام در سمت خرید یا فروش نیاز دارند، آماده می کند.