آیا گواهینامه های سهام مورد نیاز هستند: هر آنچه شما باید بدانید

آیا گواهینامه های سهام لازم است؟نه ، بر خلاف گذشته ، مشاغل دیگر نیازی به صدور گواهینامه سهام ندارند ، اگرچه صاحبان سهام در صورت تمایل می توانند یک گواهینامه را درخواست کنند.

گواهینامه های سهام چیست؟

گواهی سهام سندی است که ثابت می کند شما سهام خود را در یک شرکت دارید. در عصر دیجیتال ، می توانید بدون داشتن گواهی فیزیکی ، مالکیت سهام را اثبات کنید. با این حال ، اگر یک سرمایه گذار یک گواهی سهام بخواهد ، می تواند درخواست کند که خانه کارگزاری وی دارای گواهی باشد ، یا آنها می توانند با شرکتی که سهام را صادر کرده است تماس بگیرند.

در اصل ، هنگام خرید سهام ، این بدان معنی است که شما در حال خرید سهام مالکیت در یک شرکت هستید. تعداد سهام که شما در اختیار دارید ، درصد مالکیت شما را تعیین می کند. فقط شرکت هایی که روند اختلاط را تکمیل کرده اند می توانند سهام عمومی را صادر کنند. هنگامی که یک شرکت تصمیم به عمومی شدن می گیرد ، این بدان معنی است که این تجارت قصد دارد سهام را برای عموم مردم درج کند.

گواهی سهام باید حاوی چندین قطعه اطلاعات باشد:

• نام و تاریخ شرکت شرکت.
• نام سرمایه گذار.
• تاریخ انتشار سهام.
• چه تعداد سهام سرمایه گذار در اختیار دارد.

برای اثبات مشروعیت آنها ، گواهینامه های سهام نیز باید شامل موارد زیر باشد:

• مهر و موم اصالت.
• یک امضای رسمی
• شماره گواهی ثبت شده.

در حالی که برخی از سرمایه گذاران ترجیح می دهند گواهی سهام فیزیکی داشته باشند ، دیگر نیازی به ارائه اثبات مالکیت سهام ندارند. سرمایه گذاران که اغلب سهام را خریداری و می فروشند ، معمولاً گواهی سهام را درخواست نمی کنند زیرا انتظار برای صدور گواهی می توانند یک معامله را به تأخیر بیندازند.

در دوران مدرن ، گواهی سهام فقط در صورت درخواست سرمایه گذار صادر می شود. شرکت ها مجبور نیستند این گواهینامه ها را به صورت خودکار صادر کنند ، اما در صورت درخواست از نظر قانونی ملزم به صدور گواهینامه هستند. در حالی که گواهینامه های سهام اکثراً نمادین هستند ، می توانند برای سرمایه گذاران که می خواهند اثبات فیزیکی مبنی بر داشتن سهام داشته باشند ، ارزشمند باشند.

صدور گواهینامه سهام

فقط شرکت ها ، مانند شرکت های C و شرکت های S ، می توانند گواهی سهام را صادر کنند. سایر نهادهای تجاری روشهای مختلفی برای مستند سازی مالکیت دارند. فقط شرکت های خصوصی می توانند گواهی سهام فیزیکی را درخواست کنند. سهام صادر شده عمومی در یک پایگاه داده الکترونیکی که توسط مبادله ای که سهام را فروخته می شود ، ثبت می شود.

گواهی سهام صادر شده ثابت می کند که دارنده گواهی دارای سهام مالکیت در یک شرکت است. گواهی های عضویت نشان دهنده مالکیت یک شرکت با مسئولیت محدود (LLC) است. گواهی مشارکت برای صاحبان شرکت های تضامنی و تضامنی با مسئولیت محدود صادر می شود. سرمایه گذاران باید مراقب باشند که گواهی صادر شده را از دست ندهند، زیرا ثابت می کند که آنها مالک سهام شرکت هستند.

قبل از صدور گواهی سهام برای سرمایه گذاران اولیه شرکت، یک شرکت باید بررسی کند که چه تعداد سهام شرکت مجاز به انتشار است. برای یافتن این اطلاعات، به اساسنامه شرکت مراجعه کنید یا با وزیر امور خارجه در ایالتی که کسب و کار در آن ثبت شده است تماس بگیرید. شرکت ها باید از انتشار بیش از نیمی از سهام مجاز خود خودداری کنند تا در آینده بدون نیاز به مجوز برای انتشار سهام بیشتر، اعضای جدید به شرکت اضافه شوند.

در مرحله بعد، شرکت باید درصد مالکیت هر سهامدار را محاسبه کند. به عنوان مثال، اگر یک سهامدار دارای 10 درصد سهام در شرکت است و 50 سهم برای انتشار وجود دارد، باید گواهی سهامی را به سهامدار ارائه دهید که نشان می دهد او صاحب پنج سهام شرکت است.

در هر گواهی سهامی که صادر می کنید باید نام سهامداران و تعداد سهامی که دارند ذکر شود. گواهی سهام همچنین باید شامل یک شماره گواهی باشد تا در صورت نیاز به به روز رسانی اطلاعات پس از فروش یا انتقال سهام، بتوانید به راحتی گواهی را پیدا کنید. اگر سهامدار سهام بیشتری را خریداری کند، می‌توانید گواهینامه‌ای صادر کنید که نشان دهنده سهام اضافی است یا گواهی کاملاً جدید که همه سهام را پوشش می‌دهد.

اساسنامه یک شرکت باید شامل اطلاعات مربوط به هر سهامدار، از جمله اطلاعات تماس آنها، تعداد سهام آنها و شماره گواهی سهام آنها باشد. یک کپی از اساسنامه باید در مکانی ایمن ذخیره شود که بتواند به سرعت توسط منشی شرکت بازیابی شود. گواهی سهام فقط باید از طریق پست تایید شده ارسال شود.

اگر برای درک اینکه آیا گواهی سهام مورد نیاز است یا خیر به کمک نیاز دارید، می توانید نیازهای قانونی خود را در بازار UpCounsel ارسال کنید. UpCounsel تنها 5 درصد از وکلا را در سایت خود می پذیرد. وکلای UpCounsel از دانشکده های حقوقی مانند حقوق هاروارد و حقوق ییل هستند و به طور متوسط 14 سال تجربه حقوقی دارند، از جمله کار با یا از طرف شرکت هایی مانند Google، Menlo Ventures، و Airbnb.